کوچه وقتی که نباشی رگ خشکیده شهره
ماه تو گوش خونه گفته دیگه با پنجره قهره
سقف دل بستگی بی تو واسه من سایه نداره
دلم از روزی که رفتی دیگه همسایه نداره
تو پی کدوم ستاره پشت ابرا خونه کردی
رفتی و چیزی نگفتی گریه رو بهونه کردی
من سوال ساده تو  تو جواب مشکل من
رد پای رفتن تو روی صحرای دل من
وقتی اسمون شبهام زیر سایه چشاته
وقتی حتی این ترانه رنگ غربت صداته
 نمیزارم این دو راهی سر راه ما بشینه
 نمیزارم این جدایی رنگ فردا ببینه
شبو با فانوس اشکت میبرم به روشنایی
باتو میرسم دوباره به طلوع اشنایی
میدونم هر جا که باشی دل تو اهل همینجاست
واسه من و تو اولو اخر دنیاست.........